نکاتی در مورد سیستم زمین در پست هوایی و پست زمینی

به طور کلی در انواع سیستم های الکتریکی، اتصال نول سیستم و بدنه فلزی تجهیزات به جرم کلی زمین از دو دیدگاه مورد توجه است.

1. حفظ عایق بندی و تامین صحت کار لوازم و دستگاه های الکتریکی و محدود کردن دامنه اضافه ولتاژ ها و کمک به عملکرد صحیح مدارهای حفاظتی و قطع کننده ها. به این نوع اتصال زمین، اتصال زمین عملیاتی یا اتصال زمین سیستم می گویند. به طور خلاصه اتصال نقطه خنثی سیستم به زمین را اتصال زمین می گویند.
2. ایجاد ایمنی برای افرادی که بنا به وظیفه شغلی در تماس با تجهیزات و سیستم های الکتریکی هستند از یک سو و افراد جامعه که مصرغ کننده نهایی انرژی برق هستند از سوی دیگر، به علاوه محدود کردن خطر آتش سوزی از راه قطع سریع مدار معیوب، که به کمک اتصال بدنه فلزی تجهیزات الکتریکی به هادی خنثی یا زمین صورت می گیرد. به این نوع اتصال زمین، اتصال زمین ایمنی یا حفاظتی می گویند. به طور خلاصه اتصال بدنه فلزی تجهیزات به نقط خنثی و زمین را اتصال زمین حفاظتی گویند.

در پست های هوایی به دلیل احتمال برخورد صاعقه، بایستی سیستم زمین که نقطه خنثی شبکه فشار ضعیف به آن متصل است و تجهیزات فشار ضعیف شبکه و مشترکین به آن متصل می شوند، از هم مجزا باشند. این کار به دلیل جلوگیری از ایجاد ولتاژهای خطرناک ناشی از صاعقه بر روی سیستم خنثی صورت می گیرد. انجام این کار با ایجاد یک فاصله حداقل 20 متری بین چاه های الکتریکی و حفاظتی انجام می گیرد.

سیستم زمین در پست های توزیع  اعم از زمینی و هوایی مرکز ستاره یا زیگزاگ ترانسفورماتور بایستی توسط چاه زمین شود.

از آنجایی که سیستم اتصال زمین به گونه ای طراحی و اجرا گردد که خطر برق گرفتگی برای پرسنل و عموم مردم به حداقل رسیده و سیستم حفاظتی نیز به فوریت عمل نماید لذا مقاومت چاه حفاظتی باید به مقدار کافی کوچک باشد. اندازه این مقاومت در سیستم های TN نباید از 2Ω تجاوز نماید.

در خصوص سیستم زمین ، به طور کلی هر پست هوایی بایستی دارای دو حلقه چاه ارت باشد که چاه ارت حفاظتی در نزدیکترین فاصله به پست هوایی و چاه ارت الکتریکی به فاصله حداقل 20 متر از چاه حفاظتی احداث می گردد. همچنین سیستم پد بایستی در شعاع یک متری اطراف پست هوایی(در فضا هایی که امکان اجرا وجود دارد) با سیم مسی به مقطع 50 میلیمتر مربع و در عمق 40 سانتیمتری اجرا شود و ارتباط آن به الکترود حفاظتی صورت گیرد.

در پست های هوایی کلیه اتصال بدنه های تجهیزات و خروجی برقگیر با کابل 50*1 mm مسی (یا سیم مسی نمره 50) به چاه حفاظتی مرتبط و شینه نول تابلو فشار ضعیف که از بدنه تابلو ایزوله است توسط سیم یا کابل با مقطع  mm 50 به الکترود چاه الکتریکی متصل می شود.